احبك وبس

هوا انت ممكن تكرهنى لأنى بحبك؟؟

ممكن تتضايق لأنى بفكر فيك ؟؟

حتى لو مطلبتش منك مقابل لحبى ؟؟

حتى لو كل اللى طلبته انك تسيبنى احبك... لوحدى

أنا مش عارفة ابطّل احبك..

كل اللى عرفته انى ابطل افتكرك لوقت .. احس فيه ان تاثيرك عليّا راح وانى قادرة انى افكر واشغل نفسى بحاجات تانية فى حياتى.. ساعتها برتاح شوية.. بفكر ان الموضوع خلاص خلص وانى نسيت واتحررت من عذابى بيك.. لكن صدقنى مجرد ما طيفك بيعدى على ذاكرتى .. فى لحظة صفا مع نفسى أو حتى فى عز لحظات التعب بلاقينى بافتكرك اوى .. باشتاقلك اوى .. باحتاجلك اوى.. وساعتها بتأكد انى بحبك اوى...

وانا فعلاً مش محتاجة مقابل منك لحبى..

اعترافى بحبك مش محاولة لاستجداء حب بالاكراه و لا عمر كان فى نيته الرغبة فى استرضاء شوية حنية زايدة من ناحيتك من باب كرم الأخلاق أو رد المعروف او حتى محاولة الطبطبة على مشاعرى..

متخافش عليا.. مشاعرى اتعودت على الجرح.. أو بمعنى آخر أٌنهكت فى حبك لحد النزف، فبالتأكيد شوية حنية او عطف او شفقة هيكون تأثيرهم الموجع أقل ايلاماً، وجرعة العذاب اللى هتحاول تضيفهم مش هتلاقيلها مكان فاضى فى حمل العذاب اللى اتملى على الآخر..

مش محتاجة منك حنية او عطف.. مش عشان هما مش هيعوضوا مشاعر الحب اللى جوايا ولا لأن كرامتى مش هتقبل مجرد احساس بالشفقة كمقابل لمشاعر فاضت لحد الاغراق... لأ مش هيا دى الأسباب

السبب الحقيقى هو انها فى حقيقتها مش هتكون مشاعر صادقة.. مهما حاولت انك تخلص فيها وتنزهها من أى غرض أو شبهة.. لسبب بسيط ان فاقد الشىء لا يعطيه وانك لو بحقيقى مش حاسس بنفس المشاعر اللى جوايا هتفضل مش قادر ترسم حتى اى مشاعر للود أوالامتنان.. هتفضل فيها حاجة مصطنعة .. حاجة ناقصة هتجرح أكتر ما هتداوى..

بس اللى لازم تعرفه انه زى ما انا مش محتاجة مقابل بالحب او حتى الحنية او الشفقة .. كمان أكيد مش هاقدر استحمل احساس بالكره او النفور او الضيق..

مش عايزاك تكرهنى لأنى بحبك..

ومش عايزاك تتضايق لأنى بفكر فيك..

مش عايزاك تبعد لأنك مش قادر تقرب..

بس عايزاك تفضل وتسيبنى أحبك.. لوحدى

افكر فيك كل ما احتاجك .. وافتكر ذكرياتنا الحلوة بس كل ما اتعب شوية والاقينى مشتاقلك.. اوى