احبك وبس

هوا انت ممكن تكرهنى لأنى بحبك؟؟

ممكن تتضايق لأنى بفكر فيك ؟؟

حتى لو مطلبتش منك مقابل لحبى ؟؟

حتى لو كل اللى طلبته انك تسيبنى احبك... لوحدى

أنا مش عارفة ابطّل احبك..

كل اللى عرفته انى ابطل افتكرك لوقت .. احس فيه ان تاثيرك عليّا راح وانى قادرة انى افكر واشغل نفسى بحاجات تانية فى حياتى.. ساعتها برتاح شوية.. بفكر ان الموضوع خلاص خلص وانى نسيت واتحررت من عذابى بيك.. لكن صدقنى مجرد ما طيفك بيعدى على ذاكرتى .. فى لحظة صفا مع نفسى أو حتى فى عز لحظات التعب بلاقينى بافتكرك اوى .. باشتاقلك اوى .. باحتاجلك اوى.. وساعتها بتأكد انى بحبك اوى...

وانا فعلاً مش محتاجة مقابل منك لحبى..

اعترافى بحبك مش محاولة لاستجداء حب بالاكراه و لا عمر كان فى نيته الرغبة فى استرضاء شوية حنية زايدة من ناحيتك من باب كرم الأخلاق أو رد المعروف او حتى محاولة الطبطبة على مشاعرى..

متخافش عليا.. مشاعرى اتعودت على الجرح.. أو بمعنى آخر أٌنهكت فى حبك لحد النزف، فبالتأكيد شوية حنية او عطف او شفقة هيكون تأثيرهم الموجع أقل ايلاماً، وجرعة العذاب اللى هتحاول تضيفهم مش هتلاقيلها مكان فاضى فى حمل العذاب اللى اتملى على الآخر..

مش محتاجة منك حنية او عطف.. مش عشان هما مش هيعوضوا مشاعر الحب اللى جوايا ولا لأن كرامتى مش هتقبل مجرد احساس بالشفقة كمقابل لمشاعر فاضت لحد الاغراق... لأ مش هيا دى الأسباب

السبب الحقيقى هو انها فى حقيقتها مش هتكون مشاعر صادقة.. مهما حاولت انك تخلص فيها وتنزهها من أى غرض أو شبهة.. لسبب بسيط ان فاقد الشىء لا يعطيه وانك لو بحقيقى مش حاسس بنفس المشاعر اللى جوايا هتفضل مش قادر ترسم حتى اى مشاعر للود أوالامتنان.. هتفضل فيها حاجة مصطنعة .. حاجة ناقصة هتجرح أكتر ما هتداوى..

بس اللى لازم تعرفه انه زى ما انا مش محتاجة مقابل بالحب او حتى الحنية او الشفقة .. كمان أكيد مش هاقدر استحمل احساس بالكره او النفور او الضيق..

مش عايزاك تكرهنى لأنى بحبك..

ومش عايزاك تتضايق لأنى بفكر فيك..

مش عايزاك تبعد لأنك مش قادر تقرب..

بس عايزاك تفضل وتسيبنى أحبك.. لوحدى

افكر فيك كل ما احتاجك .. وافتكر ذكرياتنا الحلوة بس كل ما اتعب شوية والاقينى مشتاقلك.. اوى

أنا قلبى اختارك

هتصدقنى بجد لو قلتلك انك غيّرتنى... وانه بحقيقى فى غيابك اكتشفت فى نفسى حاجات كتير مكنتش اعرفها، ويمكن اكتر من اللى عرفتها فى وجودك.. مش متأكدة اذا كنت عارفاها وبحاول اخفيها او اداريها ولا اذا كنت اصلاً واعية بوجودها .. لكن رحيلك كان كفاية بالنسبالى انى اشوفها قدامى بنفس قوة وضوح الصورة فى مرايتى..

كنت فاكرة انى قوية اوى.. اكتشفت انى أضعف من انى اقاوم او انكر أو اخبى...أضعف من انى احتمل فكرة عدم وجودك..

كتير حاولت بجد صدقنى.. حاولت أنسى.. اشغل نفسى بحاجات تانية، حاجات اكون بحبها زى الكتابة مثلاً .. واكتشفت...

اكتشفت ان قدرتى على الكتابة فى حد ذاتها كانت نابعة من وجودك فى حياتى.. لمجرد الاطمئنان انك جنبى.. كانت بتفجّر جوايّا طاقات.. مشاعر وأحاسيس...اكتشفت انى مش بس كنت بكتب عنك.. لكن كنت بكتب ليك.. اكتشفت ده لما مشيت، لما لقيت ان مفيش اى احساس تانى يستاهل.. وان مفيش اى فكرة تانية بتستحثنى على التعبير..

كتير حاولت.. قلت المفروض انى اكتب لنفسى.. انسى واتأمل الدنيا تانى من حواليك بدون ما اشوفها من خلالك وبعيونك.. جربت شوية و فرحت لما لقيت انى ممكن اكون لسه قوية اقدر اصمم على اللى انا عايزاه واعمله، لكن يبدو ان القصة كلها كانت زى المركب الورق اللى من مجرد شوية هوا هينهار ويتبعتر.. والهوا كان انت.. كانت ذكراك.. كان اسمك اللى حتى لو سمعته بيتنادى على حد تانى او قريته .. كانت كفاية انها تقنعنى انى فشلت.. وانى ضعيفة اوى قدامك.. اضعف مما كنت اتخيل

حتى الناس اللى عدوا عليا من بعدك حاولت انى انساك بحد فيهم.. لكن مقدرتش.. كنت بدوّر عليك فى كل واحد منهم وملقيتكش.. ويا ريت متعاتبنيش زى ما كنت دايما بتعمل ، لأن انا من زمان قررت انى مكونش غير نفسى وانا مش لاقية نفسى غير معاك.. ومقدرش اجبرها انها تحس او تشوف غير اللى هيا حاساه وشايفاه ..

كنت فاكرة انى بحبك.. واكتشفت انى كنت بحبك اوى.. يمكن اكتر حبيتك بعد ما مشيت.. لأنى دلوقتى بس اكتشفت انك كنت على حق فى حاجات كتير .. حاجات يمكن كنت بارفضها او مبقتنعش بيها لعند أو لرغبة فى الاختلاف او لأى سبب تانى مش فاكراه.. بس لما بعدت كان قدامى فرصة اكبر انى افكر فيها صح ووقت اكتر انى اختبرها واتاكد من صدقها..

كتير حاولت.. لدرجة انى احياناً تخيلت انى ممكن اكرهك .. وليه لأ ! مش انت اللى طلبت اننا نبعد، وده كان كفاية اوى انى اكرهك.. انى أحس بالنقمة والغضب.. بس برضه مقدرتش.. حاجة جوايا منعانى .. واكتشفت ان اللى بيحب بجد ميعرفش يكره، وبدل ما اكرهك او انساك لقيت نفسى بعاتبك.. تقدر تفكرنى بسبب واحد خلانا نقرر نبعد .. يمكن ساعتها كان فيه أسباب كتير لكن دلوقتى كل شىء بالنسبالى غير مبرر أو مقنع على الاطلاق..

هيا الأسباب دى تخلينى حتى لما أحب اكلمك معرفش !!

لما تطق فى دماغى ألف فكرة كل يوم معرفش اتناقش معاك فيها !!

لما أقرأ كتاب جديد يشدنى معرفش احكيلك عنه !!

لما أكون سهرانة بالليل مش لاقية حاجة أعملها معرفش افكر فيك !!

لما أكون متضايقة أو زعلانة معرفش افضفضلك !!

ولما اكون فرحانة وطايرة من السعادة مقدرش اجرى عليك علشان احكيلك !!

مشيت بسرعة اوى .. من قبل ما احكيلك على كل اللى كان نفسى اقوله..

ومن قبل ما اعرف عنك كل اللى كان نفسى أعرفه..

لسه معرفتش اكتر لون بتحبه ،ومحتارة فى نوع الورد اللى بيعجبك، والحدوتة اللى كنت بتحب تسمعها وانت صغير

وحاجات تانية كتير عارفة انى اكيد مش هاعرفها..

صدقنى كتير حاولت.. لكن المشكلة اكبر من انى انساك او اتجاهلك..

عشان انساك هاضطر انسى انى احلم.. مشكلة احلامى الشرعية انها من غير ما تشعر اتعودت على كونك جزء أصيل منها،

عشان انساك مضطرة اقعد فى البيت.. لأنى كل ما اجرب انزل افتكرك لما قولتلى هتتغيرى.. والاقى نفسى بطمن انى قفلت فتحة البلوزة كويس بدبوس،

عشان انساك لازم امسح وامحى كل كتاباتى اللى فاتت.. لأن كل فكرة فيها كانت قايمة على احساس او فكرة اتولدت جوايا بسببك..

الحل الوحيد انى افضل اعمل نفس الحاجات اللى كنت بعملها فى وجودك .. يمكن دا يساعدنى انى اتدرب على فكرة الفقد و الم النسيان .. وانى ارضى بحالتى بيك او من غيرك .. على الأقل هافتكر انك انت كنت السبب الرئيسى فى تغييرها

http://www.youtube.com/watch?v=qEKwedWdpZs&feature=related